سندرم داون، نوعی اختلال ژنتیکی است. هنکامی بروز می کند که فردی با یک کپی اضافه از کروموزوم ۲۱ به دنیا می‌آید. این اختلال ژنتیکی ، در رشد فرد ‌تأثیر می گذارد.

سندرم داون منجر به ایجاد تغییراتی در رشد فیزیکی فرد می‌شود. اشخاصی که به سندرم داون ابتلا هستند، در مقایسه با دیگر افراد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌هایی همچون بیماری های دستگاه تنفسی و قلبی هستند.

نشانه های ظاهری سندرم داون

 قد کوتاهتر , صورت تخت و قوای کمتر عضلانی از  ویژگی‌های ظاهری افراد مبتلا به سندرم داون است. این افراد دارای بعضی از ناتوانی‌های ذهنی خاص هستند. این امر موجب می‌شود که با سرعت یادگیری آنها کند باشد. برای مثال کودکی که مبتلا به سندرم داون است، دیرتر از سایر بچه‌ها شروع به راه رفتن می‌کند. بزرگسالی که سندرم داون دارد، زمان بیشتری را صرف یادگیری وظایف جدید می کند.

افراد مبتلا به سندرم داون , ویژگی‌های منحصر به ‌فرد خود را دارند. رشد ذهنی و جسمی آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مشکلات ناشی از این اختلال بیشتر ، در سطح کم یا متوسط است..

توانایی‌ها و استعدادهای بچه‌های مبتلا به سندرم داون

از نظر ویژگی‌های شخصیتی و مهارت‌های این کودکان همانند دیگر بچه‌ها، متنوع است. آنها عواطف متعددی دارند؛ از غرور و شادی گرفته تا ترس و ناامیدی.

اغلب کودکان مبتلا به سندرم داون، در کلاس‌های آموزشی عادی شرکت می‌کنند، لیکن ممکن است زمان بیشتری برای یادگیری در مهارت‌هایی مثل خواندن یا ریاضیات نیاز داشته باشند. با راهنمایی و آموزش صحیح، بیشتر این کودکان یاد می‌گیرند که بخوانند و بنویسند. و حتی ممکن است بتوانند آموزش‌های اختصاصی ببینند و برای خود شغل خاصی داشته باشند و به دانشگاه بروند.

همانند همسالان خود‌، این کودکان مهارت‌ها و قدرت‌های مختلفی دارند. بعضی از آنها به موسیقی و هنر علاقه دارند و بعضی دیگر به ورزش علاقه نشان می‌دهند. بعضی از آنها خجالتی هستند و برخی دیگر در دسته کودکان برون گرا و بی‌پروا قرار می‌گیرند.

تصورات غلط  در مورد سندرم داون

تا همین سال های نه چندان دور، افراد مبتلا به سندرم داون، در جامعه به‌راحتی پذیرفته نمی‌شدند. به طور معمول آنها را به مؤسسات خاصی می‌فرستادند و پشتیبانی تحصیلی و مراقبت‌های پزشکی آنها نادیده گرفته می‌شد..

افراد دیگر احتمال دارد از مبتلایان به سندرم داون اجتناب کنند و یا حتی آنها را اذیت و سرزنش کنند. اما باید دانست که اغراد مبتلا به سندرم داون مانند هر فرد دیگری، احساسات و عواطف دارند و درد را حس می‌کنند. و متاسفانه این عدم پذیرش در جامعه، موجب آسیب دیدن اعتماد به نفس آنها می‌شود.

این اشخاص زمانی که بزرگ‌تر می‌شوند، به‌دلیل وضعیتی که در آن قرار دارند در شغل‌های مختلف پذیرش نمی‌شوند. این تصور اشتباه وجود دارد که این افراد، از پس انجام هیچ کاری برنمی‌آیند و نمی‌توانند از خودشان مراقبت کنند. اما بایددانست که بیشتر افرادی که به سندرم داون هستند، اگر درست آموزش ببینند می‌توانند بزرگسالانی مولد باشند و در جامعه مشارکت کنند.

کودکان مبتلا به سندرم داون مشکلات زیادی دارند؛ از قبیل  پذیرفته نشدن در جامعه و مورد تبعیض واقع شدن. این کودکان به پشتیبانی و حمایت بیشتری از اطرافیان خود نیاز دارند تا با این سختی‌ها مبارزه کنند.